ძლივს!!
ერთთვიანი ტანჯვა–წამების შემდეგ ძლივს ამოვისუნთქე.
ვიგრძენი, რომ მე ჩემს თავს დავუბრუნდი. საშინლად გადავიღალე :დ ნამდვილად არ მჭირდებოდა ეს საშინელი თვე(აბიტურიენტი ვარ თან..:დ))..
თავიდანვე ვიგრძენი რაც მომელოდა და ვითომ დავიმალე. ჰეჰეე.. 😀
რა დარჩა?
*საშინელი მოგონებები
* მილიარდი უაზროდ დახარჯული ცრემლი (მაპატიეთ არ მინდოდა :დ)
*ძლივს მომატებული და უკვე დაკარგული რამდენიმე ძვირფასი კილო
* გამოცდილება*
უამრავი გაცდენილი მეცადინეობა და უაზროდ დახარჯული დრო* დაკარგული ძვირფასი ადამიანი (მაგრამ რა ჩემი ბრალია?! :D)
* მოშლილი ნერვები (რომელთა დასამშვიდებლად წამლის ყლაპვა მიწევს)
მოშლილი ნერვებზე გამახსენდა.. დღეს კომპიუტერთან ბედნიერი დავჯექი და
ნერვები მომეშალა
* ჩემს ბიძაშვილზე.
ახალი პროგრამა ჩაწერა და ყველა სურათი რაც მქონდა გადმოწერილი წაიშალა. არა მარტო სურათი თან.. აააა აააა ააააა ააააა ააააა !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! მერამდენედ ბლიინ… როგორც ინტერნეტის მომხმარებელი ყოველი დედალი ( და არა მარტო) მეც ვაგროვებ(თუმცა ყველა არ აგროვებს, ახალგაზრდა დედლები უფრო :D) სურათებს, ილუსტრაციებს უფრო 😕 და მტკივნეულად განვიცადე. მაგრამ პირველად არ ხდება 
* ჩემს აიპოდზე
ჯერ რომ არ სკრობლავს ხო ეგ მიშლის ნერვებს, მეორეც ურევს მაგრა
დებილი ეგ
* ჩემს თავზე
ამდენი ხანი რატომ მეძინა
* ვორდპრესზე
რატომ წაშალე შე უტვინო ჩემი ძველი პოსტები????
ჰოდა
გამარჯობა ძველო დღიურო.
იცი დღიურო, მინდოდა ნამდვილი დღიური მქონოდა მაგრამ სულ ეჭვი მექნება რომ ვიღაცის გრძელი ხელები მისწვდებიან და წაიკითხავენ. მირჩვენია აქ ვწერო. ვიცი მაინც, რომ შეიძლება ვინმემ წაიკითხოს.
Home Is Wherever I’m With You
დიდი არაფერი მაგრამ ეს!!
:3
ოოოჰ ჰოუუმ ..
წიქარაში ხოა სავარცხლიდან რომ იზრდება ტყე?.
ბანჯგვლიანი დღიური 